Nie możemy zapomnieć o Matce, która odprowadzała swego jedynego syna na cmentarz. Na pewno wszyscy żałobnicy smucili się i współczuli tej biednej, zbolałej kobiecie. Tym niemniej chyba nikt nie odczuł głębiej cierpienia jej matczynego serca niż Chrystus. Tak jak mówi nam Ewangelia ,,na jej widok Pan użalił się i rzekł: nie płacz”, a potem po wskrzeszeniu syna, rzeczywiście przestała płakać, bo zobaczyła go żywego. Dzisiejsza Ewangelia choć zaczyna się smutkiem, śmiercią i pogrzebem kończy się radością życia. Taka jest bowiem Ewangelia, czyli Dobra Nowina. Jest ona ważna dla każdego z nas, bowiem od urodzin nosimy w sobie niechybną perspektywę śmierci. Musimy umrzeć, dlatego wielkim darem jest to, że spotkaliśmy w swoim życiu Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który nosił prawdziwe ludzkie ciało, z ludzką naturą, oprócz grzechu i przeniósł ją przez bramę śmierci, do życia wiecznego, ,,gdzie nie ma już śmierci, ani bólu, ani łez, ani cierpienia”.
Przypominam sobie czas spędzony przed pustym grobem Pana Jezusa w Jerozolimie. Któryś z pielgrzymów zapytał: ludzie którzy przychodzą do pustego grobu Pana Jezusa, co bardziej tutaj wspominają, czy złożenie Go do grobu czy Jego Zmartwychwstanie? Dane mi było przez około godziny przypatrywać się wchodzącym i wychodzącym z grobu Pana Jezusa ludziom. Byli z różnych stron świata, różnokolorowi i monokulturowi. Widziałem tłum ludzi, ale nikt nie przyniósł na grób Pana Jezusa zapalonej świeczki, wręcz przeciwnie świeczki zapalano u grobu i zabierano ze sobą.
Ludzie wchodzili tam zamyśleni, skupieni i smutni, a wychodzili – radośni. To oznaki, że świętują przy pustym grobie Pana Jezusa Jego Zmartwychwstanie. Dzisiejszy fragment św. Łukasza jest o każdym z nas, bo wszyscyśmy w życiu musimy zmierzyć się ze śmiercią i życiem, która jest w Jezusie Chrystusie.
Szczęśliwi jesteśmy, że usłyszeliśmy słowa Jezusa i uwierzyliśmy w nie. Dziękujmy dziś Chrystusowi, że jest naszym Życiem i Zmartwychwstaniem, jednocześnie módlmy się do Niego słowami modlitwy: ,,Chryste, prowadź nas od śmierci do życia, od kłamstwa do prawdy, prowadź od rozpaczy do nadziei, od obaw do ufności. Prowadź nas od nienawiści do miłości, od wojny do pokoju i niech Twój pokój Panie, wypełnia nasze serca, naszą ziemię i cały świat” .
