Karolina Lizurej jest pracownikiem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie pracuje jako asystentka w Pracowni Tkaniny Artystycznej na Wydziale Malarstwa. Prócz ukończenia Wydziału Malarstwa i uzyskania tytułu doktora (2020 r.), ukończyła równolegle Wydział Konserwacji i
Restauracji Dzieł Sztuki i jest zatrudniona w Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL (w organizacji) jako konserwator zabytkowych obiektów.
Polska artystka jest zafascynowana i zainspirowana historiami. Jej twórczość zawiera w sobie złożoność rzeczywistości, w której żyjemy i w której dobro nieustannie walczy ze złem pod różnymi postaciami. Opowiadanie historii pomaga nam znaleźć wspólny wątek, który
pozwala nam zrozumieć nie tylko różne pokolenia, ale także naszą własną tożsamość. Zanurzając się w opowieści, możemy znaleźć mądrość, radę i zakotwiczenie w jakimś czasie i miejscu. Karolina Lizurej opowiada historie poprzez haftowane rysunki. Przekracza granicę między tkaniną a rysunkiem. Używa nici zamiast ołówka. Jej technika haftu wielkoformatowego jest bardzo zbliżona do rysunku, gdzie nitki na białym tle świadczą o teraźniejszości dotyczącej tradycji ucieleśnionych w sztuce
ludowej.
„Karolina Lizurej od dawna interesuje się historią Powstania Warszawskiego w okupowanej przez Niemców Warszawie, które było zarówno tragiczne, jak i heroiczne. Był to czas wielkiej polskiej historii i małych osobistych życiorysów. Współczesność pokazuje nam, że historia się powtarza. Wojna na Ukrainie ujawnia kruchość współczesnego społeczeństwa, które charakteryzuje poszukiwanie subiektywnego poczucia spełnienia i sukcesu. Jednak wartość osoby jest dana niezależnie od jej sukcesu, ponieważ człowieczeństwo jest jakością samą w sobie. Wciąż uczymy się, że możemy znieść głód, wojnę, biedę i choroby, ale nikt nie może wytrzymać zbytniej obfitości, bo dobrobyt przyprawia nas o apatię. W dzisiejszych czasach symbole kulturowo-historyczne pozbawione są znaczenia. Wynikające z tego impulsy pokazują, że tradycja chrześcijańska, będąca częścią naszej europejskiej tożsamości, jest często nonszalanckim pustym frazesem. Karolina Lizurej inspirowała się surrealistyczną poezją polskiego poety Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. W kontekście wojny poeta mówił o miłości, która musi zakończyć się śmiercią i stratą. Artystka wyartykułowała to wszystko w ramach tematu aniołów, nieba i ruin ciał i miast. Instalacja Karoliny Lizurej pokazuje, że życie jest wyzwaniem na drodze do odnalezienia ducha, który zwycięża materialność. Każdy element
jej instalacji to rodzaj medytacji, modlitwy i metafizycznej przestrzeni” – mówi Lenka Sýkorová, kurator wystawy.
Obok pracy akademickiej i muzealnej jest prężnie działającym twórcą. Prace artystki były pokazywane m.in. na indywidualnej wystawie w Instytucie Polskim w Bratysławie, a także w Pradze, Ostrawie, Nowych Zamkach (Słowacja), Budapeszcie, Warszawie, Łodzi oraz wielu innych miejscach w Polsce i zagranicą.
Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć:
