
„Tak jak większość wilnian jestem zaniepokojony stanem wieży Giedymina, która jest nie tylko ważnym historycznym i kulturowym obiektem Litwy, ale również jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli Wilna. Będąc merem Wilna czuję odpowiedzialność za jej los. Moim obowiązkiem jest pomoc we wspólnym rozwiązywaniu zaistniałego problemu” – we środę mer Wilna zwrócił się z zapytaniem do kierownika Dyrekcji Państwowego Rezerwatu Kulturowego Zamków Wileńskich Audronė Kasperavičienė oraz dyrektora Muzeaum Narodowego Birutė Kulnytė.
W lutym br. zabezpieczając skarpę przed osunięciem się wbijano drewniane pale. Stan góry ocenili pracownicy Litewskiej Służby Geologicznej wraz z przedstawicielami Uniwersytetu Technicznego Giedymina i Muzeum Narodowego.
Dyrektor muzeum Birutė Kulnytė oświadczyła, że góra Giedymina potrzebuje stałej uwagi i środków finansowych na wzmocnienie.
„Góra nie została w czas wzmocniona. Należało to zrobić jeszcze przed budową Pałacu Władców. Wówczas należało wypełnić czymś podziemne tunele, które zostały wykopane w czasie wojny. Niestety nie zrobiono tego na czas” – jeszcze w październiku ubiegłego roku mówiła Kulnytė.
„Jestem pewny, że problem usuwającej się skarpy może być rozwiązany prawidłowo i na czasie. W trakcie długoletniej historii wieża i góra Giedymina miały różne problemy, ale wszystkie zostały przezwyciężone. Dlatego nie mam żadnych wątpliwości, że wspólnie ten problem uda się rozwiązać” – podkreślił Remigijus Šimašius.
Baszta zachodnia Zamku Górnego w Wilnie została wzniesiona w roku 1409 za panowania księcia Witolda. Murowany zamek z trzema basztami zastąpił drewnianą warownię, która istniała już w XIV wieku za panowania Giedymina. W roku 1419 zamek spłonął, lecz został odbudowany. Od czasów Aleksandra Jagiellończyka w Zamku Górnym mieściła się ludwisarnia, a w lochach więzienie. Zygmunt II August odnowił zamek, w którym umieścił swoją bibliotekę. W 1655 zamek zdobyli Rosjanie. Z biegiem czasu popadł w ruinę. Do naszych czasów zachowała się jedynie wieża, zwaną Basztą Giedymina. W 1830 na ocalałym zrębie baszty zbudowano drewnianą nadbudówkę na telegraf optyczny, którą usunięto około 1930 roku.
W latach 1938-1939 polscy konserwatorzy zabezpieczyli wieżę w celu przeprowadzenia renowacji i odtworzyli trzecią murowaną kondygnację. W dniu 20 września 1939 roku Rosjanie zrzucili z wieży polską flagę i pozwolili 27 października wywiesić zamiast niej flagę litewską. Około godziny 11 w dniu 13 lipca 1944 roku po „Operacji Ostra Brama”, w trakcie której wypędzono Niemców z Wilna, żołnierze AK pchor. Jerzy Jensz „Krepdeszyn” i kpr. Artur Rychter „Zan”, zawiesili na wieży biało-czerwoną flagę, którą jednak szybko usunęli nowi okupanci wywieszając flagę czerwoną.