Beata napisała, że polskie odpowiedniki oficjalnych nazw litewskich sprawdziła w dostępnych w internecie źródłach, m.in. w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich wydanym w latach 1880–1902 w Warszawie (http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/). Nasza czytelniczka zwraca też uwagę na to, że w internecie można znaleźć prace Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie są podane przyjęte współcześnie w języku polskim nazwy miejscowości litewskich (https://www.gov.pl/attachment/19fa85f9-65de-4bb0-8cc4-7dc552229b7d).
- pol. Nowa Wilejka – lit. Naujoji Vilnia
ODMIANA:
M. Nowa Wilejka;
D. do Nowej Wilejki;
C. ku Nowej Wilejce;
B. Nową Wilejkę,
N. z Nową Wilejką;
Msc. o Nowej Wilejce;
PRZYMIOTNIK: nowowilejski.
NAZWY MIESZKAŃCÓW: nowowilejczanin, nowowilejczanka.
KOMENTARZ NORMATYWNY: W użyciu słyszymy czasem tylko jedną część nazwy danej miejscowości: Wilejka. Nie należy odmieniać: w Nowawilejce czy w Nowej Wilni.
- pol. Podbrodzie – lit. Pabradė
ODMIANA:
M. Podbrodzie;
D. do Podbrodzia;
C. ku Podbrodziu;
B. Podbrodzie,
N. z Podbrodziem;
Msc. o Podbrodziu;
PRZYMIOTNIK: podbrodzki.
NAZWY MIESZKAŃCÓW: podbrodzianin, podbrodzianka.
KOMENTARZ NORMATYWNY: W uzusie istnieje spolszczenie nazwy litewskiej: Jadę do Pabradzie.
- pol. Rubno – lit. Kirtimai
wieś w gminie Ławaryszki, w rej. wileńskim
ODMIANA:
M. Rubno;
D. do Rubna;
C. ku Rubnu;
B. Rubno,
N. z Rubnem;
Msc. o Rubnie;
PRZYMIOTNIK: rubniański.
NAZWY MIESZKAŃCÓW: rubnianin, rubnianka.
KOMENTARZ NORMATYWNY: W użyciu istnieją niepoprawne formy, takie jak: forma w Msc. W Rubnu; jadę na Rubna oraz formy spolszczone: jestem z Kircimaju.
- pol. Bujwidze – lit. Buivydžiai
ODMIANA:
M. Bujwidze;
D. do Bujwidz;
C. ku Bujwidzom;
B. Bujwidze;
N. z Bujwidzami;
Msc. o Bujwidzach;
PRZYMIOTNIK: bujwidzki.
NAZWY MIESZKAŃCÓW: bujwidzianin, bujwidzianka.
KOMENTARZ NORMATYWNY: W gwarze istnieje forma, której nie należy używać: Bujwidzi. W języku młodzieży znane jest skrócenie: Buj.
- pol. Niemenczyn – lit. Nemenčinė
ODMIANA:
M. Niemenczyn;
D. do Niemenczyna;
C. ku Niemenczynowi;
B. Niemenczyn,
N. z Niemenczynem;
Msc. o Niemenczynie;
PRZYMIOTNIK: niemenczyński.
NAZWY MIESZKAŃCÓW: niemenczynianin, niemenczynianka.
KOMENTARZ NORMATYWNY: Należy unikać formy rodzaju żeńskiego Niemenczyna. W języku młodzieży istnieje skrót: Niemka.
- pol. Mejszagoła – lit. Maišiagala
ODMIANA:
M. Mejszagoła;
D. do Mejszagoły;
C. ku Mejszagole;
B. Mejszagołę,
N. z Mejszagołą;
Msc. o Mejszagole;
PRZYMIOTNIK: mejszagolski.
NAZWY MIESZKAŃCÓW: mejszagolanin, mejszagolanka.
KOMENTARZ NORMATYWNY: W uzusie występują nazwy: Majszagoła, Maiszagoła, których nie należy używać.
- pol. Gałgi – lit. Galgiai
1. ODMIANA:
M. Gałgi;
D. do Gałg;
C. ku Gałgom;
B. Gałgi;
N. z Gałgami;
Msc. o Gałgach;
PRZYMIOTNIK: gałgijski/gałgiański
NAZWY MIESZKAŃCÓW: mieszkaniec / mieszkanka wsi Gałgi
KOMENTARZ NORMATYWNY: Możemy utworzyć nazwy mieszkańców: gałgianka, gałgianin, jednak są trudne do wymówienia. Zauważono w użyciu Galgi (ze zmiękczeniem spółgłoski „l”). Formę dopełniacza: do Gałgów można uznać za jedną z poprawnych.
- pol. Muchna – lit. Mukna
ODMIANA:
M. Muchna;
D. do Muchny;
C. ku Muchnie;
B. Muchnę;
N. z Muchną;
Msc. o Muchnie;
PRZYMIOTNIK: mucheński
NAZWY MIESZKAŃCÓW: muchnianin, muchnianka
KOMENTARZ NORMATYWNY: W uzusie istnieje forma: Muchna, z akcentem na ostatnią sylabę.
- pol. Ulita – lit. Lyta
ODMIANA:
M. Ulita;
D. do Ulity;
C. ku Ulicie;
B. Ulitę;
N. z Ulitą;
Msc. o Ulicie;
PRZYMIOTNIK: ulicki.
NAZWY MIESZKAŃCÓW: ulicianin, ulicianka.
KOMENTARZ NORMATYWNY: Najczęściej jest używana forma litewska Lita, wymawiana przez ,,i‘‘, np. Jadę do Lity, mówię o Licie.
10. pol. Grygajcie – lit. Grigaičiai
ODMIANA:
M. Grygajcie;
D. do Grygajć;
C. ku Grygajciom;
B. Grygajcie,
N. z Grygajciami;
Msc. o Grygajciach;
PRZYMIOTNIK: grygajski.
NAZWY MIESZKAŃCÓW: grygajcianin, grygajcianka.
KOMENTARZ NORMATYWNY: W uzusie występują nazwy, których należy unikać: Grygajci, do Grygajciów oraz przymiotnika grygajcki.
