„Obecnie prowadzimy badania. Poprosimy o dodatkowe dane” – powiedziała BNS przedstawicielka rządu na okręg wileński.
Przedstawicielka rządu zwróci się do odpowiednich instytucji z pytaniem, czy taka nazwa nie zakłóca porządku publicznego. Vaičiūnienė ma również wątpliwości, czy Tadeusz Konwicki ma odpowiednie zasługi wobec Litwy. Zgodnie z litewskim ustawodawstwem ulicę można nazwać imieniem osoby zasłużonej wobec naszego kraju.
W piątek Rada Rejonu Wileńskiego podjęła decyzję, że we wsi Pustołówka będzie ulica Tadeusza Konwickiego. Z propozycją nadania ulicy we wsi Pustołówka imienia Konwickiego wystąpił starosta Zujun Mirosław Gajewski. Radny opozycji Gintaras Karosas krytykuje taką decyzję, twierdząc, że piętno na biografii polskiego pisarza zostawiła przynależność do Armii Krajowej. Po posiedzeniu Karosas komentował, że decyzja została podjęta „w sposób buldożerowy”.
Starosta gminy Zujuny Mirosław Gajewski odrzuca wszelkie zarzuty. „Nie widzę nic złego w jego działalności. Bierzmy pod uwagę kontekst kulturowy. Tadeusz Konwicki był reżyserem i zekranizował „Dolinę Issy” Czesława Miłosza” – wyjaśnił starosta.
Za propozycją Gajewskiego opowiedziało się 20 radnych, trzech było przeciwko, trzech wstrzymało się od głosu.
Tadeusz Konwicki to wybitny polski prozaik, scenarzysta i reżyser, który urodził się 22 czerwca 1926 w Nowej Wilejce, a zmarł 7 stycznia 2015 w Warszawie. W latach 1944–1945 był żołnierzem podziemia niepodległościowego, jako członek VIII Oszmiańskiej Brygady Armii Krajowej brał udział w akcji „Burza”, później walczył w partyzantce antyradzieckiej w lasach podwileńskich. W 1945 r. wyjechał do Polski.
Na swym koncie ma takie powieści, jak „Sennik współczesny”, „Kompleks polski” czy „Mała Apokalipsa”. Konwicki był również wybitny reżyserem filmowym, jest nazywany prekursorem nowej fali.
W kinie debiutował filmem „Ostatni dzień lata”. Zekranizował „Dolinę Issy” Miłosza oraz „Dziady” Adama Mickiewicza.
Tadeusz Konwicki jeszcze od końca lat 80-tych XX w. wspierał aspiracje niepodległościowy Litwy. W 1990 r. napisał esej „Wschód słońca na Litwie”.
„Stała się rzecz niesłychana. Mały, dzielny kraj, przez dziesiątki lat masakrowany i – wydawałoby się – skazany na więzienny żywot w totalitaryzmie, ten kraj ogłosił się niepodległym. Wiadomość o tym wydarzeniu była dla mnie i zdumiewająca, i wzruszająca” – napisał w eseju Konwicki.
