Prezes Fundacji Wisławy Szymborskiej i były sekretarz Poetki Michał Rusinek, który był obecny na premierze opowiedział, na czym polega fenomen polskiej noblistki.
„Temat fenomenu popularności Wisławy Szymborskiej jest tematem na pracę doktorską, gdyż trudno w kilku zdaniach to wyjaśnić. Warto zwrócić uwagę na truizm: jej poezja ma charakter bardzo uniwersalny. Jest to poezja przetłumaczalna – odnajduje się w bardzo wielu kulturach i językach” – podkreślił M. Rusinek.
„Poznałem Wisławę jako poetkę w roku 1962/63, w okresie, gdy wszyscy inteligenci wileńscy uczyli się języka polskiego. Było to z jednej strony spowodowane tym, że w tym okresie prasa polska stała się całkiem inna, niż litewska; była dla nas swoistym oknem w świat. Zrozumieliśmy, że polska literatura nie jest niczym gorsza od literatury zachodniej. W tym okresie wysoką popularnością wśród nas cieszył się Sławomir Mrożek i Stanisław Lem, a z poetów: Zbigniew Herbert, Tadeusz Różewicz i oczywiście – Wisława Szymborska. W 1972 r. przetłumaczyłem pierwsze trzy jej wiersze m.in. wiersz „Atlantyda” – podzielił się wspomnieniami litewski poeta, eseista, tłumacz Tomas Venclova.
Podczas premiery, attaché ds. kultury Republiki Litewskiej w Polsce Rasa Rimickaitė, zaznaczyła, że Wisława Szymborska jest wyjątkową poetką, która przyciąguje do siebie czytelników (w szczególności młodzież) z całego świata, w tym z Litwy.
Wiersz pt. „Nic dwa razy” zaliczany jest do jednego z jej najpopularniejszych utworów. Muzykę do niego układają wciąż nowi kompozytorzy. Ten z jednej strony bardzo prosty, ale i z głębokim przesłaniem liryk, stylizowany na piosenkę zabrzmiał ostatnio w wykonaniu artystki młodego pokolenia „Sanah”. W ciągu czterech miesięcy piosenkę na Youtube zebrała 37 mln wyświetleń i 301 tys. polubień.
Wysłuchajcie tego niezwykłego wiersza w aranżacji Sanah:
Wisława Szymborska (1923- 2012) – poetka, tłumaczka, eseistka. Poezja Wisławy Szymborskiej uwolniona jest od politycznych problemów, na pierwszym miejscu stawia człowieka wobec natury, jej utwory pełne są wrażliwości na ludzką krzywdę, cierpienia, ból. Poetka często też odwołuje się do parodii. W twórczości poetki ważny jest każdy element rzeczywistości i każdy pojedynczy byt, który ma prawo istnieć, ma prawo do własnej odrębności i należy to uszanować. Wisława Szymborska deklaruje radość tworzenia, szczęście płynące z możliwości utrwalenia tego, co ważne, co dotyczy człowieka i jego egzystencji.
