„Bardzo miło, że chcieliście dołączyć się do naszej lekcji” – przywitała zebranych przed rozpoczęciem się lekcji Elwira Bielawska, nauczycielka języka polskiego w Gimnazjum im. Adama Mickiewicza.
„Tomasz Życki to był człowiek nie tylko zasłużony dla Uniwersytetu Wileńskiego, ale to był wybitny matematyk. Napisał kilka ważnych prac z matematyki. Był znaną postacią na Wileńszczyźnie (…) A Odrowąż-Kamiński jest osobą, którą można znaleźć niemal w każdej encyklopedii. Była to osoba związana z filomatami oraz z czasami najlepszego chyba okresu w dziejach Uniwerystetu Wileńskiego. Miał również kłopoty z powodu swego udziału w towarzystwie filomackim. Te dwie osoby są różne, ale łączy ich Uniwersytet Wileński” – wyjaśnił zw.lt Czesław Dawidowicz, dyrektor placówki.
To nie jest pierwsza tego typu inicjatywa gimnazjum. „Moim zdaniem mieliśmy bardzo ciekawe lekcje na Cmentarzu Bernardyńskim. Mamy tam groby, którymi się opiekujemy” – powiedział dyrektor gimnazjum.
Bohaterów dzisiejszego wykładu na Rossie zasugerowała uczniom Alicja Klimaszewska. „Lekcje na Rossie odbywają się, choć może niezbyt często. Szykuje się jeszcze jedna lekcja o uczestnikach powstania 1830-1831 r. To będzie taka szersza lekcja z podkładem historycznym.” – poinformował Dawidowicz.
Antoni Odrowąż Kamiński był polskim pedagogiem i pisarzem. Po 1825 r. był słuchaczem kursów na uniwersytecie wileńskim, w oddziale nauk fizyczno-matematycznych. Otrzymał stopień studenta i kandydata filozofii. W 1825 uniwersytet wileński wybrał go na adiunkta do katedry mineralogii uniwersytetu w Charkowie, ale nie uzyskał zatrudnienia z powodu tego, że należał do towarzystwa filaretów. W 1827 roku został wysłany do Kamieńca Podolskiego, gdzie pracował jako nauczyciel fizyki i nauk przyrodniczych. Zdymisjonowany 4 lata później w 1832. Od 1856 zamieszkał na stałe w Wilnie, gdzie udzielał lekcji w domach prywatnych i rządowych dla panien.
Tomasz Życki urodził się w 1763 r. w Kupryszkach. W 1797 zaczął wykładać w wileńskiej Szkole Głównej Litewskiej, która w 1803 została przekształcona w Uniwersytet Wileński. W 1820 r. został dziekanem na uczelni. W trakcie procesu filomatów, przez krótki czas pełnił obowiązki rektora uczelni. Zmarł w 1839 roku.
