Obraz św. Dydaka był uważany za zaginiony, toteż pierwotnie postanowiono umieścić w ołtarzu reprodukcję. Nad odtworzeniem obrazu pracowali między innymi portrecistka Wanda Rodowicz, specjalista technologii komputerowych Marek Wesołowski, przedstawiciele polskiej policji kryminalnej, naukowcy i historycy litewscy. Zamierzono odtworzyć wizerunek św. Dydaka na podstawie zdjęcia czaszki świętego. Szczęśliwym zrządzeniem losu, które inicjatorzy projektu określają jako cud, oryginalny obraz został odnaleziony podczas inwentaryzacji w kościele św. Ducha.
„Praca nad odrestaurowaniem ołtarza i obrazu stała się przykładem przyjaźni i współpracy narodów oraz dowodem na to, że o dobro kraju może dbać nie tylko władza, ale też społecznie aktywni obywatele” – powiedział inicjator projektu Žilvinas Radavičius.
Odczytał on także list od znanej polskiej piosenkarki Maryli Rodowicz, również zaangażowanej w całe przedsięwzięcie:
„Kościół Bernardyński w Wilnie kojarzy mi się z moją najbliższą rodziną. Moja Mama była ochrzczona w tym kościele, a w kościele dominikańskim Babcia śpiewała w chórze i wzięła ślub. Wszystko, co związane z Wilnem, jest bliskie mojej duszy. Zawsze wspierałam i będę wspierać działalność Žilvinasa. Zrobię wszystko, co w mojej mocy, by dziedzictwo Wilna zostało odrestaurowane” – napisała Maryla Rodowicz.
Obraz św. Dydaka został namalowany okolo 1760-1786 r., posrebrzana suknia była wykonana z wotum okolo 1780 r. W czasie powstania kościuszkowskiego w roku 1794 została ofiarowana powstańcom. Suknia ta była na nowo odtworzona w pierwszej polowie XIX wieku, okolo 1820-1860 r. z mosiądzu i posrebrzana. W latach powojennych obraz był przechowywany w kościele św. Ducha w Wilnie. Obraz św. Dydaka uważany jest za cudotwórczy, tradycyjnie wierni proszą świętego o zdrowie.
