Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Szymon Konarski urodził się 5 marca 1808 r. w dworku w Dobkiszkach na Litwie. Był legendarnym działaczem politycznym, uczestnikiem powstania listopadowego. Na emigracji nawiązał kontakty z opcją polityczną reprezentowaną przez Joachima Lelewela. Był aktywnym działaczem politycznym. Szerszemu ogółowi był znany jako publicysta, który wraz z Janem Czyńskim redagował pismo pt. „Północ”, krytykował prawicę emigracyjną, domagał się zniesienia pańszczyzny i poddaństwa chłopów, nawoływał do walki z caratem. Wydalony z Francji przez pewien czas przebywał w Anglii, Szwajcarii, potem działał w Galicji, współorganizował Stowarzyszenie Ludu Polskiego. Nieco później organizował na Ukrainie, Białorusi i Litwie związek radykalnie-niepodległościowy Młoda Polska. W 1838 r. Szymon Konarski został aresztowany w Wilnie, gdzie 27 lutego 1839 r. rozstrzelano go. We wrześniu tegoż roku Antonina Śniadecka, synowa wybitnego lekarza, biologa, chemika i publicysty Jędrzeja Śniadeckiego, przy pomocy kilku oficerów potajemnie przeniosła zwłoki Konarskiego na cmentarz ewangelicko-reformowany, znajdujący się na Górze Bouffałowej. Na cmentarzu jeszcze do 1973 r. stała kaplica grobowa rodziny Felicji Bedrut, najprawdopodobniej w pobliżu tej kaplicy i były pogrzebane zwłoki powstańca. W okresie sowieckim nekropolia została zrównana z ziemią, zbudowano tam Pałac Ślubów.
Miejsce stracenia Szymona Konarskiego na Pohulance było celem pielgrzymek i hołdów składanych bohaterowi przez mieszkańców miasta Wilna. W 85. rocznicę śmierci narodowego bohatera 1924 r., społeczeństwo Wilna w tym miejscu umieściło głaz pamiątkowy z wyrytym napisem: „Tu stracony bohater narodowy Konarski 27 lutego 1839 r.”. Niżej krzyż w wieńcu cierniowym, a jeszcze niżej inskrypcję: „Ale Polskę zbaw, Panie, Polskę wybaw, Boże”. Głaz ten zaprojektował profesor Juliusz Kłos. Kamień przetrwał dziś, natomiast duży orzeł z rozpostartymi skrzydłami zaginął…
