Jak wynika z przedstawionych danych, ok. 9 -15% wszystkich skarg, rozpatrywanych przez Służbę Kontrolera ds. Równych Możliwości, dotyczyło skarg o dyskryminację ze względu na rasę, narodowość, język, pochodzenie, przynależność etniczną. W 2009 r. stanowiły one 12% wszystkich rozpatrywanych skarg, 2010 – 15%, 2011 – 13,5%, 2012 – 9%, 2013 – 5%. Skargi te, w zależności od okresu, są na trzecim albo czwartym miejscu po skargach dotyczących dyskryminacji ze względu na płeć, wiek lub sytuację społeczną.
Niemniej jednak zauważono, że od przyjęcia w 2005 r. ustawy o równych możliwościach (Lygių galimybių įstatymas) ciągle wzrastała ilość skarg o dyskryminację ze względu na przynależność etniczną lub rasową. W 2005 r. otrzymano 14 skarg, które stanowiły 14% wszystkich skarg w danym roku, w 2006 r. – 20 (15%), w 2007 r. – 23 (14%), w 2008 r. – 28 (13%).
W 2009 r. względnie zmniejszyła się ilość tego typu skarg – otrzymano 19, które stanowiły 11% wszystkich skarg. Zdaniem Służby można to tłumaczyć trudną sytuacją finansową państwa, bowiem osoba składająca skargę w okresie trudności gospodarczych staje się często pierwszą osobą do zwolnienia z pracy. Strach przed utraceniem miejsca pracy jest też przyczyną zmniejszania się ogólnej liczby skarg oraz skarg ze względu na narodowość, których w 2013 r. było najmniej.
W 2009 r. dominowały skargi, w których wnioskujący skarżyli się na działania władz i instytucji. Natomiast w latach 2010 – 2011 zwiększyła się ilość skarg dotyczących oświaty.
W 2013 r. skargi, w których wnioskujący wskazują dyskryminację w sferze oświaty i usług podzieliły się po równo –po 29%. Skargi związane z dyskryminacją w dziedzinie pracy stanowiły 21%, a z działaniami władz i instytucji – 14%.
W przedstawionej przez Służbę informacji przytoczono również przypadek skargi o dyskryminację w sferze pracy ze względu na wiek pracownicy jednego z przedszkoli. O sprawie już pisaliśmy .
Jak podaje Służba Kontrolera ds. Równych Możliwości najwięcej skarg o dyskryminację ze względu na narodowość składają kobiety, a trzecią część – organizacje pozarządowe (wyjątek 2011 r. – najwięcej skarg złożyli mężczyźni). Podpisana skarga może być podana w dowolnej formie, w tym w formie elektronicznej przez osobę, grupę osób oraz organizację pozarządową.
Cieszy fakt, że widoczne są rezultaty prowadzonej przez EFHR kampanii. Pracodawcy otrzymują od Służby Kontrolera ds. Równych Możliwości ostrzeżenia. W związku z tym EFHR zachęca do zgłaszania informacji o anonsach o pracę, które mogą zawierać treści dyskryminujące, jak również informować o dyskryminacji w miejscu pracy. Szczególnie zachęcamy do pisania wniosków w sprawie dyskryminujących publikacji w mediach.
