Mickiewiczówka czyta Żeromskiego: Przedwiośnie uczy tożsamości narodowej

Oficjalnie narodowe czytanie „Przedwiośnia” Stefana Żeromskiego odbędzie się 8 września, ale uczniowie Liceum im. Adama Mickiewicza w Wilnie już dzisiaj (4 września) dołączyli do akcji.

Mickiewiczówka czyta Żeromskiego: Przedwiośnie uczy tożsamości narodowej

Fot. Roman Niedźwiecki

„Jest to powieść wielowątkowa. Przedwiośnie jest na tyle aktualne, bo uczy tożsamości narodowej. Więzi ze swoim narodem, ze swoja kulturą. Jest tam również wiele tematów dotyczących ich (uczniów – przyp.red.): szukanie siebie samego, swojego miejsca w życiu, miłości. Młody bohater ciągle jest w poszukiwaniu, w drodze” – powiedziała zw.lt Aneta Polakiewicz, nauczyciel języka polskiego w liceum.

Wspólne czytania dzieł klasyków w szkole odbywa się od kilku lat. „Początkowo zaczęliśmy czytać „Pana Tadeusza” w klasach. Każda polonistka razem z klasą wybierała odpowiednie fragmenty. Później zrodził się pomysł, aby czytanie było wspólne. W czytaniu udział biorą uczniowie klas maturalnych i przedmaturalnych. Zawsze chętnie do czytania dołącza się pan dyrektor” – wyjasniła polonistka.

„Uczniowie chętnie uczestniczą w czytaniu. To wszystko odbywa się na zasadzie dobrowolności. Dzisiaj nawet chciałam skrócić, ale żal mi było chłopców, ponieważ chcieli czytać” – dodała Aneta Polakiewicz.

Przedwiośnie to ostatnia powieść Stefana Żeromskiego, która została opublikowana w 1924 roku. Pisarz dokonał w niej bilansu pierwszych lat niepodległości Polski, zwracając uwagę na entuzjazm, chęć odbudowy państwa, ale także na błędy i zaniechania. Książka stanowiła zachętę do wspólnej debaty nad kształtem II Rzeczypospolitej. Do tej pory ukazało się ok. 120 polskich i ponad 10 zagranicznych wydań Przedwiośnia. Doczekało się też dwóch ekranizacji (1928, 2001).

Stefan Żeromski (1864-1925) – prozaik, dramaturg, publicysta i działacz społeczny, jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX wieku. Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej, był uczniem gimnazjum w Kielcach, działał w tajnych kołach młodzieżowych, pracował m.in. jako guwerner w Nałęczowie i bibliotekarz w Polskim Muzeum Narodowym w Rapperswilu. Od 1919 roku przebywał w Warszawie (pod koniec życia zamieszkał na Zamku Królewskim). W swoich utworach często piętnował niesprawiedliwość społeczną, opowiadając się za potrzebą walki z krzywdą i cierpieniem. Wiele miejsca poświęcił tematyce niepodległościowej, nawiązując dialog z tradycją polskiej literatury patriotycznej. Był również inicjatorem powstania Polskiej Akademii Literatury, a także współtwórcą (1920) i pierwszym prezesem Związku Zawodowego Literatów Polskich, w roku 1924 założył polski oddział Pen Clubu.

PODCASTY I GALERIE