„Jest to festiwal edukacyjny, skierowany do muzealników, nauczycieli, pedagogów i uczniów. Chodziło nam o to, żeby się wszystkim razem spotkać, żeby mówić o tożsamości, patriotyzmie, próbować poszukać wspólnych punktów odniesienia. Dla uczniów to ciekawa możliwość nauki poza ławką szkolną, dla nauczycieli szansa na nawiązanie nowych kontaktów. Pierwsze wrażenia są bardzo pozytywne. Dzieciaki były zachwycone i zajęciami, i możliwością obcowania z edukatorami z Polski” – opowiada Joanna Poderienė, przewodnik z Muzeum Narodowego — Pałacu Wielkich Książąt Litewskich.
„Współpraca między krajami to zawsze wymiana. Sporo się uczymy od kolegów z Polski, możemy zobaczyć inne metody, próby podejścia, ale też przekazać swoje doświadczenia. Mamy dobre kontakty szczególnie z Zamkiem Królewskim w Warszawie i Wawelem i cieszymy się, że ten krąg kontaktów się poszerza” – dodaje przewodniczka.
„Pomysł projektu zrodził się już wcześniej. Kiedy rozpoczęliśmy współpracę z polskimi muzeami, koledzy z Polski zaproponowali, aby zaprosić do współpracy nauczycieli, dzieci. Jeździliśmy do szkół w rejonie wileńskim, chcieliśmy, żeby dzieci brały udział w działalności muzeum, były jednak przeszkody natury praktycznej. Uczniowie muszą jakoś dojechać do muzeum, po podróży się posilić. Dlatego jesteśmy wdzięczni Radzie Kultury Litwy, że zrozumiała właśnie te potrzeby i udzieliła finansowania” – podkreśla Vida Kaunienė, koordynator edukacji w Pałacu Wielkich Książąt Litewskich.
W zorganizowanym po raz pierwszy projekcie wzięli udział uczniowie z polskich i litewskich szkół Wileńszczyzny – między innymi z Mickun, Jęczmieniszek, Niemenczyna, Podbrodzia, Dziewieniszek.
„Projekt jest interesujący szczególnie dlatego, że poznajemy naszą wspólną historię. Możemy wymienić naszą wiedzę, doświadczenia dotyczące wspólnej historii, a jednocześnie uświadomić młodzieży, jak bliskie mamy te kontakty. Powinniśmy pamiętać o tej wspólnej historii, zarówno z naszego polskiego punktu widzenia, jak również młodzieży w Wilnie, która ma korzenie polskie. Ta wymiana jest zarówno dla nas, jak – mamy nadzieję – dla kolegów z Litwy, bardzo cenna” – mówi Aleksandra Czapska, edukator z Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej.
Podczas warsztatów z polskii edukatorami uczniowie poznali postać Anny z Sanguszków Radziwiłłowej – wielkiej księżnej litewskiej, kanclerzyny wielkiej litewskiej, która prowadziła aktywną działalność gospodarczą – zakładała manufaktury, huty szkła i szlifiernie, produkcję sukna.
„Zajęcia były połączone z częścią warsztatową, gdzie dzieci mogły malować po przekalkowaniu te wzory, które produkowała manufaktura Anny z Sanguszków Radziwiłłowej. Jednocześnie przedstawiałyśmy samą postać, jej rodzinę, miejsca, w których prowadziła swoją działalność” – opowiada Aleksandra Czapska.
„Cieszę się z kontaktu, bo kontakt jest najważniejszy. Po kolei jest edukacja, poznawanie historii, ale już to, że potrafimy nawiązać kontakt, jest bardzo cenne. Widzą to politycy, widzą to nauczyciele, a na końcu widzą to dzieci – że to jest po prostu nadrzędne. To, że przy okazji my, pracownicy muzeów, poznajemy swoje warsztaty, swoje możliwości pracy i dzielimy się doświadczeniami, jest bezcenne” – podsumowuje Ewa Wrzosek z działu artystycznego Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej.
Partnerem projektu był Instytut Polski w Wilnie. Podczas spotkania z uczestnikami festiwalu zastępca dyrektora Instytutu, Paweł Krupka zauważył, że Pałac Władców jest idealnym miejscem na przeprowadzanie lekcji historii.
„Polacy i Litwini są bratnimi narodami, sasiadami. Wielkie Ksiestwo Litewskie i Polska mają wiele wieków wspólnej historii. Nauka kultury i jezyka, historii swojego miasta, rejonu, kraju i narodu jest bardzo ważna. Uważam, że żyjemy w bardzo trudnym czasie. Globalizacja tworzy wyzwania dla naszej tożsamosci narodowej. Dlatego musimy znać historię i uczyć dzieci naszej kultury, naszych tradycji” – zaznaczył Paweł Krupka.
