Spośród wielu wydarzeń z jego życia to, o którym słyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii jest najważniejsze. W nim bowiem spełnia się najważniejsze powołanie Jana Chrzciciela. Według archanioła Gabriela, to właśnie Jan już w łonie matki będzie napełniony Duchem Świętym, wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana Boga. On sam pójdzie przed Nim w Duchu i mocy Eliasza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposłusznych – do usposobienia sprawiedliwych, by przygotować Panu lud doskonały. Właśnie to wydarzenie, gdy Jan spotyka Jezusa w Betanii lub w Betabara, jak inni nazywają tę miejscowość, tam gdzie udzielał Jan chrztu, jest wypełnieniem jego prorockiego powołania. Gdy Jan spotyka Jezusa mówi: ,,Oto jest Baranek Boży, który gładzi grzech świata”. Jest to początek bogatego w treść świadectwa, jakie daje Jan Chrzciciel o Jezusie. Przyjrzyjmy się treści. Słowa – Baranek Boży nawiązują do proroctwa Izajasza, o słudze Jahwe. W czwartej pieśni o słudze Jahwe Izajasz opisuje Jego cierpienie, śmierć i chwałę. I czytamy tam: ,,jak Baranek na śmierć prowadzony, jak owca niema wobec strzygących, tak On nie otworzył ust swoich”. Słowa o Baranku przywołują na myśl także Baranka Paschalnego, złożonego w ofierze na święto Paschy, którego Krew wyzwala z niewoli lud wybrany. Swięto Paschy, które obchodził również Jezus, było wspomnieniem wyjścia z Egiptu tego Baranka, którego Krew uwolniła z niewoli egipskiej.
Oto jest Baranek Boży, który gładzi grzech świata
Jan Chrzciciel otrzymał od Boga zapowiedź: ,,Ten nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest tym, który chrzci Duchem świętym”. Ta obietnica spełniła się. Jan mówi: ,,Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym”. Zauważmy, że każde spełnienie się Bożej zapowiedzi na którą wskazuje Jan, staje się jednocześnie nowym proroctwem, które dotyczy Jezusa. I tak Baranek Boży, zapowiada Ofiarę Jezusa za grzechy świata, spełnioną na krzyżu. Chrzest Duchem świętym zapowiada zesłanie Ducha świętego na Kościół, które się spełnia w dniu Pięćdziesiątnicy, a w naszych czasach w sakramencie Bierzmowania. W swojej wypowiedzi Jan Chrzciciel mówi też, że Jezus wywyższył go godnością, gdyż był wcześniej od niego . Ze sceny Zwiastowania wiemy, że Jan Chrzciciel urodził się pół roku wcześniej niż Jezus. A zatem słowa Jana Chrzciciela, że jest wcześniejszy ode mnie musimy potraktować jako świadectwo odwiecznego istnienia Syna Bożego. Tak właśnie wykorzysta tę informację Jan Ewangelista, gdy w swojej Ewangelii napisze prolog o Słowie, które było na początku, które było u Boga i było Bogiem, przez które wszystko się stało i które stało się Ciałem. Tym Słowem jest Jezus Chrystus. To krótkie świadectwo Jana wskazuje na to, że zna on dobrze i starotestamentalne proroctwa, zna Jezusa, a nade wszystko jest w niezwykłym zjednoczeniu z Bogiem, którego uważnie słucha i nie pozwala żadnemu jego słowu upaść na ziemię, jak prorok Samuel. Zrozumienie tych treści przez ludzi dwudziestego pierwszego wieku wymaga głębokiej znajomości Bożego Objawienia, także Starego Testamentu, ale także wymaga od nas głębokiego zjednoczenia z Bogiem, który przecież nie przestał mówić do nas , ale wciąż prowadzi swój umiłowany lud do zbawienia. Wierzący ludzie słuchają Bożych proroków, apostołów naszych czasów: papieża, biskupów ich pomocników kapłanów, którzy dają świadectwo o Jezusie. ,,Oto Baranek Boży, oto odwieczny Syn Boży, nasz jedyny Zbawiciel’’.
