Po otrzymaniu tej informacji prezydent Polski Andrzej Duda napisał na Twitterze: „Wielki smutek. Odeszła Pani Lidia Lwow-Eberle. Była sanitariuszką 5. Brygady Wileńskiej AK. Towarzyszką życia majora Z. Szendzielarza „Łupaszki”. W listopadzie świętowaliśmy Jej 100 urodziny. Razem z Agatą przesyłamy wyrazy współczucia Najbliższym i Przyjaciołom Pani Lidii.
Prezydent Andrzej Duda nadał w listopadzie tego roku Lidii Lwow-Eberle Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w upowszechnianiu wiedzy o działalności polskiego podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej, za działalność kombatancką i społeczną”.
Lidia Lwow urodziła się 14 listopada 1920 r. w Plosie, w obecnym obwodzie iwanowskim, nad Wołgą. Była córką rosyjkiego agronoma, który wkrótce po narodzinach córki wyemigrował z rodziną do Polski i osiadł w Nowogródku. Ukończyła gimnazjum w Święcianach i rozpoczęła studia prawnicze na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Po agresji ZSRR na Polskę odbyła kilkumiesięczny kurs nauczycielski i została nauczycielką w wiejskiej szkole w Pleciaszach nad jeziorem Narocz.
Latem 1943 wstąpiła do oddziału partyzanckiego AK ppor. Antoniego Burzyńskiego „Kmicica”. Oddział ten został 26 sierpnia 1943 podstępnie rozbrojony i częściowo wymordowany przez sowieckie oddziały partyzanckie. Po tym wydarzeniu „Ewa” przeszła do 5 Brygady Wileńskiej AK mjr Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki” i została tam sanitariuszką. Brała udział w wielu walkach Brygady, m.in. z Niemcami pod Worzianami 31 stycznia 1944, gdzie została ranna, i ze zgrupowaniem sowieckiej partyzantki pod Radziuszami 3 dni później. W sierpniu 1944 przeszła wraz z Brygadą na Białostocczyznę. Przyjęła wówczas pseudonim „Lala”. Mianowana została podporucznikiem.
Po śmierci żony mjra „Łupaszki” Anny w lutym 1945 Lidia Lwow została jego towarzyszką życia. Jak napisano w Biuletynie IPN z listopada 2020 roku, „wiosną 1944 r. Lidię połączyło z komendantem uczucie”. „Od tego momentu stała się nierozłączną towarzyszką życia „Łupaszki“ – aż do ich wspólnego aresztowania przez komunistyczny aparat bezpieczeństwa. Niestety, z powodu przeciwności losu nie było im dane się pobrać” – dodan w biuletynie.
30 czerwca 1948 aresztowana wraz z „Łupaszką”, 2 listopada 1950 skazana na karę dożywotniego więzienia. Wyszła na wolność w 1956 i podjęła studia archeologiczne.które ukończyła w 1962 r. Pracowała w Muzeum Warszawy, była kustoszem w Komisji Archeologicznej Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego i uczestniczyła w odbudowie zamku. Stworzyła w 1973 r. unikatowe Muzeum Cechu Rzemiosł Skórzanych i nim kierowała.
W 1961 r. wyszła za mąż za historyka Jana Eberlego i urodziła córkę Justynę. W 1984 r. Lidia Lwow-Eberle przeszła na emeryturę, zaczęła aktywną działalność w organizacjach kombatanckich Armii Krajowej.
