„Ryzykowali i nie ustępowali (w działaniach), poświęcali się i ocalili” ludzi – napisała w uzasadnieniu na stronie internetowej pisma jego redaktor naczelna Nancy Gibbs.
„Nie błyszcząca broń przesądza o zwycięstwie w walce, lecz dzielność serca bohatera” – głosi przysłowie. „Być może jest to prawda dotycząca wszelkich bitew, ale na pewno – podkreśla Gibbs – jest to prawda w wojnie toczonej przy użyciu środków odkażających i modlitwy”.
„Przez dziesięciolecia wirus ebola straszył afrykańskie wioski, jak jakiś mityczny potwór, który co kilka lat domagał się ludzkiej ofiary, a następnie powracał do jaskini. (…) Ale w 2014 roku nagłe wystąpienie (wirusa) przekształciło się w epidemię (…), która tym razem dotknęła zatłoczone slumsy w Liberii, Gwinei i Sierra Leone, następnie przeniosła się do Nigerii i Mali, Hiszpanii, Niemiec i Stanów Zjednoczonych; w sposób bezprecedensowy uderzyła w lekarzy i pielęgniarki, niszcząc infrastrukturę ochrony zdrowia publicznego” – czytamy w tygodniku.
Według najnowszych danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w trzech najbardziej dotkniętych przez ebolę państwach Afryki Zachodniej – Liberii, Gwinei i Sierra Leone – zarejestrowano już 6331 zgonów na tę chorobę, a Sierra Leone wyprzedziło Liberię jako państwo z największą liczbą zachorowań. W sumie zakażonych zostało 17 800 osób.
Szczególnie narażeni na zakażenie się wirusem, który przenosi się przez kontakt z płynami ustrojowymi osoby zarażonej, są lekarze i pielęgniarki. Wirus, który po raz pierwszy wykryto w 1976 roku, nie roznosi się drogą kropelkową.
W ubiegłym roku tytuł Człowieka Roku tygodnik „Time” przyznał papieżowi Franciszkowi, a przed dwoma laty prezydentowi USA Barackowi Obamie. Pismo co roku wyróżnia osobę, grupę osób lub ideę, które miały w danym roku największy wpływ na wydarzenia na świecie w pozytywnym lub negatywnym sensie.
