Wnioski oparto na analizie neandertalskiej kości gnykowej – podkowiastej kości zlokalizowanej w szyi. Znaleziska skamieniałej kości dokonano jeszcze w 1989 r., w jaskini Kebara w Izraelu. Jej wiek oszacowano na 60 tys. lat. Ponieważ z wyglądu przypominała ludzką kość gnykową, już wówczas zaczęto podejrzewać, że mogła pełnić podobnie ważną funkcję w artykulacji mowy.
W trakcie najnowszych badań, na podstawie skanów promieniami Roentgena, przeprowadzono komputerowe modelowanie jej pracy. Wnioski, które ukazały się na łamach najnowszego numeru pisma „Public Library of Science ONE”, potwierdzają jej podobieństwo funkcjonalne do analogicznej kości u człowieka.
U człowieka kość gnykowa odgrywa kluczową rolę w procesie mówienia. Na niej osadzony jest język. U pozostałych naczelnych ułożona jest ona inaczej, w taki sposób, że nie jest możliwa wokalizacja podobna do ludzkiej.
Co ciekawe, ostatnio odkryto kości gnykowe w Hiszpanii, które datowano na 500 tys. lat. Prawdopodobnie były to kości Homo heidelbergensis – kuzyna neandertalczyka i człowieka. Ze wstępnych analiz wynika, że są one podobne do kości ludzkich i neandertalskich.
