Naukowcy wielokrotnie badali korelację między objawami zauroczenia, takimi jak kołatanie serca czy obsesyjne myślenie o obiekcie westchnień, a fizjologicznymi zmianami w organizmie. Niewiele spośród dotychczas przeprowadzonych badań dotyczyło jednak wpływu miłości na ludzkie geny. Aż do tej pory.
Aby scharakteryzować wpływ zakochania na funkcję ludzkiego genomu, badacze z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles pobrali próbki krwi od 47 młodych kobiet, które w ciągu dwóch lat wkroczyły w nowe relacje o charakterze romantycznym. Zespół obserwował zmiany genetyczne u zakochanych i odkrył, że uczucie oddziałuje nie tylko na kobiecą psychikę.
„Zakochanie się jest jednym z najsilniejszych psychologicznie doświadczeń w ludzkim życiu. Romantycznej miłości towarzyszą jednakowoż nie tylko zmiany psychologiczne, ale i czysto fizjologiczne” – odnotowano w raporcie opublikowanym w czasopiśmie „Psychoneuroendocrinology”.
Uczeni odkryli, że stan zakochania powoduje u kobiet wytwarzanie przez geny interferonu – białka, które zwykle stosowane jest w walce z wirusami. Naukowcy przyjrzeli się również, w jaki sposób zmienia się poziom interferonu w trakcie trwania romantycznej relacji. Okazało się, że u uczestniczek badania, które zakończyły związek, ekspresja genów związanych z produkcją interferonu uległa zmniejszeniu.
„Niektóre badania sugerują, że zmiany fizjologiczne związane z romantycznym uczuciem mogą zostać złagodzone wraz z dojrzewaniem związku… Biologiczne korelaty miłości zmniejszają się wraz z dojrzewaniem bardziej stabilnych więzi partnerskich” – wyjaśniają naukowcy.
Przyczyna wzrostu interferonu u kobiet pozostaje niejasna. Czy genetyczna reakcja mężczyzn na zakochanie różni się od kobiecej? Odpowiedź na to pytanie być może poznamy w przyszłości. „Kolejnym ważnym dla nas krokiem będzie zbadanie poziomu wytwarzania przez geny interferonu u świeżo zakochanych mężczyzn” – zapowiadają naukowcy.
