W XIX w. Polki miały ograniczone prawa cywilne bez względu na to, na terenie którego zaboru mieszkały. Wszystkie kodeksy cywilne obowiązujące wówczas na ziemiach polskich przewidywały pełne podporządkowanie żony mężowi.
Już w 1918 r. prawa wyborcze wszystkich obywateli zatwierdził dekret ówczesnego Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. Dekret stanowił, iż „wyborcą do Sejmu jest każdy obywatel Państwa bez różnicy płci” oraz „wybieralni do Sejmu są wszyscy obywatele państwa posiadający czynne prawo wyborcze”. Postanowienia te zostały utrzymane przez konstytucję marcową 1921 r.
Już w pierwszych wyborach przeprowadzonych w II Rzeczpospolitej mogły brać udział kobiety. 26 stycznia 1919 r., do sejmu wybrano 8 posłanek: Gabrielę Balicką, Jadwigę Dziubińską, Irenę Kosmowską, Marię Moczydłowską, Zofię Moraczewską, Annę Piasecką, Zofię Sokolnicką i Franciszkę Wilczkowiakową. Stanowiły one jednak zaledwie ok. 2 proc. ogólnej liczby posłów.
W Sejmie RP obecnej kadencji zasiada 110 kobiet i 350 mężczyzn, funkcjonuje też m.in. Parlamentarna Grupa Kobiet.
