15 lipca 2017 roku maturzyści Szkoły imienia Szymona Konarskiego opuścili szkolne mury. Wszyscy otrzymaliśmy świadectwo dojrzałości, z którym wkraczamy w dorosłe, samodzielne życie. Towarzyszyła nam nie tylko radość, ale także i smutek, ponieważ rozumiemy , że „żaden dzień się nie powtórzy” (Wisława Szymborska): nigdy nie usiądziemy do szkolnych ławek, nie usłyszymy dzwonku na lekcje, nie zobaczymy przyjaznych twarzy kolegów, nauczycieli….
Nasza 52 promocja jest ostatnią promocją w Konarskim. Chociaż, w związku z reformami, oficjalnie ukończyliśmy Gimnazjum imienia Adama Mickiewicza, cały proces nauczania odbywał się w naszych rodzimych murach, za co niezmiernie jesteśmy wdzięczni dyrektorowi gimnazjum Czesławowi Dawidowiczowi i dyrektorowi szkoły Szymona Konarskiego Waleremu Jaglińskiemu.
Uroczystość wręczenia świadectw odbyła się na wileńskim Ratuszu. Oprócz świadectw dojrzałości wielu z nas otrzymało nagrody za różne osiągnięcia: za celującą naukę, za aktywny udział w życiu szkoły, za setki na egzaminach (a było ich sporo – 7!). Po oficjalnej części mieliśmy zaszczyt zatańczyć poloneza w sercu Wilna na placu Ratuszowym. To było wspaniałe przeżycie, które utkwi nam na zawsze w pamięci. Za układ poloneza i za pracę z nami jesteśmy wdzięczni P. Danucie Kowalczuk.
A dalej były zdjęcia, krótka przejażdżka otwartym autokarem po naszym pięknym mieście. Po czym udaliśmy się do ukochanej szkoły Szymona Konarskiego, aby się z nią pożegnać. Właśnie tu, w tej szkole, czuliśmy się, jak w domu, a nauczyciele zamieniali nam rodziców. Szczególną troską obdarzały nas nasze ukochane wychowawczynie – P. Leonora Kadevičienė i P. Alena Gudalewicz. Także najszczersze podziękowania należą się naszym wychowawczyniom klas początkowych P. Teresie Masalskiej i P. Irenie Kotwickiej, które jako pierwsze zapoznały nas ze szkolnym światem. Pożegnanie było wzruszające, przecież większość z nas spędziła tu 12 lat swego życia.
Niedługo smutek zamienił się w radość, ponieważ przed sobą mieliśmy czas na zabawę i niespodzianki. Wszyscy udaliśmy się do restauracji Crowne Plaza na bal, który trwał do białego rana.
Na balu swoim przybyciem zaszczycili nas byli absolwenci Szkoły Średniej im. Szymona Konarskiego – prawnik Sebastian Okińczyc ( który właśnie przed 12 laty ją ukończył) i P.Krystyna Simonowicz – przedstawicielka, kierowniczka administracji Unii Kredytowej Regionu Wileńskiego. Każdy, kto zdobył 100 punktów na egzaminie, otrzymał niezwykłe stypendium Sebastiana Okińczyca w wysokości 100 € i konto w Unii Kredytowej (+30 €). Jesteśmy im za to bardzo wdzięczni. Tym niezwykłym stypendium byli uhonorowani aż 7 uczniów. Szkoła może pochwalić się 1 setką z języka angielskiego, 1 setką z państwowego języka litewskiego i aż 5 setkami z języka rosyjskiego. Celem tej nagrody, jak powiedział P. Sebastian Okińczyc, jest promowanie uczniów jego szkoły, którzy uzyskują wysokie wyniki podczas egzaminów maturalnych. Wiemy, że P.Sebastian był bardzo dobrym uczniem, miał również setkę z języka angielskego. Jeszcze raz serdecznie dziękujemy za tak hojny prezent. Mamy nadzieję, że ktoś z nas po latach także będzie wręczać podobne nagrody.
Chcemy również podziękować dla dyrektora szkoły P. Walerego Jaglińskiego oraz dla wicedyrektorek P. Krystyny Kratkowskiej i P. Olgi Jurkevičienė za nagrody dla uczniów, którzy mieli dobre wyniki w nauce oraz godnie reprezentowali szkołę.
I nareszcie bal… a towarzyszył nam zespół ShowMasters (Patryk Andrzejewski, Łukasz Kamiński i Modest Taszkin). O północy nastąpił magiczny moment, kiedy każdy z nas wypuścił balony z życzeniami na przyszłość. Niestety ,,Żaden dzień się nie powtórzy/nie ma dwóch podobnych nocy”.
P.S.
A więc, my, maturzyści, jeszcze raz chcemy złożyć najszczersze podziękowania wszystkim razem i każdemu z osobna, kto w ciągu tych 12 lat nam towarzyszył: rodzicom, nauczycielom, wychowawczyniom, dyrekcji i pracownikom szkoły. Cieszymy się, że spotkaliśmy tak wspaniałych ludzi, z którymi przeżyliśmy najpiękniejsze chwile w naszym życiu. Mamy nadzieję, że po latach jeszcze wrócimy do szkolnych murów, a nasze miejsca w ławkach nie będą nam obce.
Ja osobiście chcę także podziękować dla swoich kolegów i koleżanek z klasy za wszystkie wspólnie przeżyte chwile, za smutki i radości, za sukcesy i porażki. I chcę przypomnieć piękne słowa, które tak dobrze znamy: „szczęście jest tak bardzo blisko/Jeśli tego chcesz”.
Dziękujemy za wiadomość i czekamy na kolejne! Przypominamy, że w każdy poniedziałek wybierzemy zwycięzcę Radaru Wileńskiego, który za najciekawszą, najbardziej aktualną i operatywną wiadomość tygodnia otrzyma zaproszenia do kina i na koncerty. Zadecyduje między innymi liczba „polubień”, którą uzyska każda radarowa wiadomość.
Zostań reporterem Radaru Wileńskiego!
Redakcja zw.lt nie ponosi odpowiedzialności za treść publikacji nadesłanych przez Czytelników.
