W 2020 roku takich osób było 140 tys., czyli 5,1% całej ludności Litwy.
W zeszłym roku granicę bezwzględnego ubóstwa ustalono na 260 EUR miesięcznie na mieszkańca i 546 EUR dla czteroosobowej rodziny z dwójką dzieci poniżej 14 roku życia.
Dochód poniżej granicy bezwzględnego ubóstwa w zeszłym roku otrzymali 2,6% miast (2,1% w 5 największych miastach, 3,3% w pozostałych miastach) i 6,7% – ludność wsi.
Wskaźnik ubóstwa bezwzględnego dla osób w wieku emerytalnym w 2021 r. wyniósł 1,9% i spadła o 2,4% w porównaniu do 2020 roku.
Wśród pracujących granica bezwzględnego ubóstwa wyniosła 1%, wśród bezrobotnych – 24,3%, a wśród emerytów – 2,2%. Stopa ubóstwa bezwzględnego ludności pracującej nie zmieniła się w ciągu roku, bezrobotnych zmniejszyło się o 7,4 p.p, a emerytów o 3 p.p.
Wskaźnik zagrożenia ubóstwem w 2021 r. wynosił 20%, a około 560 tys. osób żyło poniżej tego progu w zeszłym roku. W ciągu roku wskaźniki te spadły odpowiednio o 0,9% i 4% (w 2020 r. odpowiednio 20,9% i 585 tys.).
Próg zagrożenia ubóstwem wynosił 483 EUR miesięcznie na osobę i 1015 EUR na rodzinę. Najwyższy był w grupie wiekowej 65 lat i starszych – 35,9% i prawie się nie zmienił w ciągu roku.
Wskaźniki zagrożenia ubóstwem wśród dzieci poniżej 18 roku życia spadł o 2,8% do 17,2%, osób w wieku 18-64 – z 0,7% do 5,6%.
Według Departamentu Statystyki na spadek znacząco wpłynął wzrost wsparcia społecznego dla rodzin wychowujących dzieci.
