Projekt sejmowi zaprezentował minister spraw wewnętrznych Saulius Skvernelis, który zaapelował do posłów, aby załatwili sprawę „godnie i z honorem”.
W odpowiedzi socjaldemokrata Algimantas Salamakinas podkreślił, że Sąd Konstytucyjny jednoznacznie orzekł, że przewodniczący Rady Najwyższej nie był głową państwa. Najwyższym organem władzy wówczas było prezydium Rady.
Projekt przewidywał dożywotnią ochronę przewodniczącego Najwyższej Rady – Sejmu Restytucyjnego Vytautasa Landsbergisa. Z projektu wynikało, że ochrona Vytautasa Landsbergisa rocznie miła kosztować około 940 tys. litów.
11 marca 1990 r. Vytautasa Landsbergisa wybrano na stanowisko przewodniczącego Rady Najwyższej, przewodniczył on w tym dniu historycznej sesji parlamentu, na której proklamowano powstanie niepodległej Republiki Litewskiej. Pod jego przywództwem Litwa stawiła opór blokadzie i zbrojnej interwencji Armii Radzieckiej oraz uzyskała międzynarodowe uznanie niepodległości.
