Jak podała agencja BNS, w marcu ministrowie obrony Litwy, Łotwy, Estonii i Polski we wspólnym oświadczeniu wezwali swoje kraje do wycofania się z tej umowy; później do tej inicjatywy dołączyła również Finlandia.
Pod koniec kwietnia estoński rząd zatwierdził wycofanie się z konwencji, a prezydent Łotwy podpisał ustawę przewidującą wystąpienie z niej, wcześniej przyjętą przez łotewski parlament.
Wycofanie się z konwencji umożliwiłoby Litwie nabywanie, produkcję, magazynowanie, użycie oraz przekazywanie min przeciwpiechotnych.
Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża określił decyzje ogłoszone przez pięć krajów jako „niebezpieczną przeszkodę dla ochrony ludności cywilnej podczas konfliktu zbrojnego”.
Według Ministerstwa Obrony Narodowej, które zaproponowało wycofanie się z konwencji, od 2003 roku – kiedy Litwa ratyfikowała dokument – sytuacja bezpieczeństwa w regionie znacząco się pogorszyła, a zagrożenie ze strony Rosji i Białorusi znacznie wzrosło.
Zdaniem ministerstwa, użycie min przeciwpiechotnych zwiększyłoby zdolność jednostek litewskich sił zbrojnych do ograniczania ruchu przeciwnika, zwłaszcza w kluczowych i trudno dostępnych punktach pola walki.
Zarówno przedstawiciele wojska, jak i odpowiedzialni za obronność politycy wskazywali, że stosowanie min działałoby odstraszająco, a po wypowiedzeniu konwencji możliwe byłoby również szkolenie żołnierzy w ich użyciu.
Ministerstwo podkreśla, że nawet po wystąpieniu z Ottawskiej konwencji Litwa przestrzegałaby zobowiązań wynikających z międzynarodowego prawa humanitarnego zawartych w innych traktatach międzynarodowych oraz powszechnie uznanych zwyczajach dotyczących sposobów prowadzenia wojny.
Wycofanie się z konwencji wchodzi w życie dopiero po upływie sześciu miesięcy od dnia, w którym dane państwo przekaże dokumenty wypowiedzenia sekretarzowi generalnemu ONZ.
Wszystkie kraje Unii Europejskiej są stronami Ottawskiej konwencji, natomiast Chiny, Rosja, Stany Zjednoczone, Indie i Pakistan do niej nie przystąpiły.
