Sass (ur. 14 października 1936 r. w Łodzi) była absolwentką tej uczelni – w 1958 r. ukończyła w łódzkiej filmówce studia reżyserskie.
Jest nazywana mistrzynią portretowania kobiet, najważniejszą przedstawicielką nurtu kina kobiecego w filmie polskim.
Jeden z jej pierwszych filmów nosi tytuł „Dziewczyna i gołębie” (1973). Za kanwę scenariusza posłużyło opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza. W obsadzie znaleźli się m.in. Jadwiga Jankowska-Cieślak i Andrzej Seweryn.
W 1980 r. Sass, na podstawie własnego scenariusza, zrealizowała film „Bez miłości”, za który zdobyła nagrody na festiwalach w Gdańsku i niemieckim Mannheim.
Dwa lata później Sass wyreżyserowała „Krzyk”, w którym główną rolę – Marianny, młodej złodziejki z warszawskiej Pragi – także zagrała Stalińska, przez wiele lat ulubiona aktorka Sass. „Krzyk” został uhonorowany Nagrodą CAALA na festiwalu w San Sebastian oraz Grand Prix na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych (za „oryginalne ujęcie trudnego społecznego problemu współczesnej młodzieży ze środowisk moralnie zagrożonych i przedstawienie go w atrakcyjnej formie artystycznej”).
Inne tytuły w reżyserskim dorobku Sass to m.in.: „W klatce” (1988), „Historia niemoralna” (1990), „Pajęczarki” (1993), „Jak narkotyk” (1999).
Ostatni film Barbary Sass, z 2011 roku, thriller inspirowany prawdziwymi wydarzeniami – losem sióstr betanek z Kazimierza Dolnego, nosi tytuł „W imieniu diabła”.
