
Przywieziona do Wilna wyjątkowa ekspozycja stanowi częściowe przeniesienie wystawy zorganizowanej w 2012 roku przez Muzeum Narodowe w Krakowie pod tytułem „Zawsze Młoda! Polska sztuka około 1900”, poświęconej sztuce okresu Młodej Polski tworzonej w latach od około 1891 do 1914-1918. W Krakowie wystawa cieszyła się niesłabnącą popularnością przez dwa lata, jej przybycie do Wilna również jest znaczącym wydarzeniem kulturowym.
„Dlaczego „Zawsze młoda”? Zobaczą państwo, jak ogromną rozpiętość stylistyk, warsztatów, propozycji można zobaczyć w tych 150 pracach. W tej sztuce każdy może odnaleźć elementy, które będą go fascynować. Niezwykle istotne jest to, że ta sztuka, zawieszona pomiędzy dwoma wiekami, dała impuls do tworzenia nowej sztuki, która rozwinęła się w jeszcze bardziej nowoczesnym kierunku po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku” – mówi kurator wystawy Krystyna Kulig-Janarek z Muzeum Narodowego w Krakowie.
„Zorganizowanie tej wystawy wiązało się z wątpliwościami i pragnieniami. Po raz pierwszy dowiedzieliśmy się o tej wystawie od przedstawicieli Litewskiego Muzeum Sztuki. Na początku zarówno muzeum, jak i my mieliśmy wątpliwości – czy uda się przywieźć tę wystawę do Wilna, czy zdążymy na czas, czy uda się przywieźć tyle eksponatów, ile byśmy chcieli. Były jednak ogromne chęci z każdej ze stron i bardzo się cieszymy, że udało nam się przywieźć aż 150 prac” – podkreślił koordynator projektów Instytutu Polskiego w Wilnie Andrzej Kierulis.
„Lubię podchodzić do wydarzeń kulturalnych osobiście. Na tę wystawę patrzę przez pryzmat poezji. Gdy byłem nieco młodszy, fascynowałem się poezją okresu Młodej Polski. Bolesław Leśmian, Leopold Staff, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, pisarze Stefan Żeromski, Gabriela Zapolska – to najpiękniejsza epoka w polskiej literaturze. Przez poezję możemy także patrzeć na tę wystawę – w tych dziełach przemawiają twórcy, którzy za pomocą swojego pędzla czy innych narzędzi tworzyli prawdziwą poezję obrazu” – powiedział Kierulis.
„Krakowskie Muzeum Narodowe podzieliło się z nami nie tylko skarbem swojego muzeum, lecz skarbem całego polskiego malarstwa. Malarstwo Młodej Polski tak szeroko przedstawiane jest na Litwie po raz pierwszy. Mimo że wystawa zajmuje tylko 4 sale, będziemy tu mogli zapoznać się z dziełami najwybitniejszych malarzy tamtego okresu, z najróżniejszą stylistyką – neoromantyzmem, symbolizmem, secesją, z najbardziej charakterystyczną tematyką, różnymi gatunkami – malarstwem, rzeźbą, grafiką, poligrafią, ceramiką” – wymienia wileńska kurator wystawy Dalia Tarandaitė z Litewskiego Muzeum Sztuki.
Jak wspomniała Tarandaitė, przed ponad 100 laty wilnianie już mieli okazję obejrzeć dzieła wielu autorów eksponowanych na tej wystawie. Wówczas, w 1923 roku, z inicjatywy Ferdynanda Ruszczyca, w pawilonie Ogrodu Bernardyńskiego została zorganizowana wystawa, gdzie były eksponowane prace Weissa, Mehoffera, Boznańskiej, Ruszczyca i wielu innych. Wówczas była to awangarda polskiego malarstwa. Dzisiaj są uznanymi klasykami sztuki i mają wielu wielbicieli na Litwie.
„Na te same utwory wilnianie spojrzą dziś zupełnie innymi oczami, w innym kontekście” – uważa Dalia Tarandaitė.