
Nowo zidentyfikowany inkunabuł to dzieło francuskiego dominikanina, kardynała, teologa i biblisty Hugo de Sancto Caro (około 1200–1263) pt. „Komentarze do Psalterza” (łac. „Postilla super Psalterium”), wydane w 1496 roku w Wenecji w druku „in folio” przez jedną z największych drukarni braci Giovanni i Gregorio de Gregori, założoną przez braci Stefano i Bernardino de Nalli.
Jak podano w komunikacie, te komentarze do psalmów są jednym z wielu dzieł słynnego komentatora Biblii Hugo de Sancto Caro.
Inkunał zidentyfikowała główna metodystka-badaczka Viktorija Bargailienė.
Drukarnia braci De Gregori w Wenecji działała w latach 1480–1505, głównie wydając książki w dużym formacie, skierowane do sektora akademickiego.
Z danych Państwowej Biblioteki Berlińskiej wynika, że w drukarni wydano około 330 książek, z czego 145 w latach 1482–1505. Produkcja drukarni charakteryzowała się różnorodnością ilustracji w postaci rysunków drzeworytniczych oraz bogactwem czcionek.
Według biblioteki, ze względu na wysoką cenę książek i odległość miejsca druku, w litewskich bibliotekach znajduje się tylko sześć inkunabułów wydanych w tej drukarni.
Nowo zidentyfikowany inkunabuł ozdobiony jest drukowanymi inicjałami, wyciętymi w stylu weneckim z okresu, z białymi motywami liści i kwiatów na czarnym tle.
Biblioteka podaje, że inkunabuł jest uszkodzony – brakuje czterech stron początkowych i siedmiu końcowych, przez co długo pozostawał niezidentyfikowany. Błądziły także okładki z początku XX wieku, na których wypisano tytuł „Liber Psalmorum”.
Książka trafiła do Narodowej Biblioteki im. Martynasa Mažvydasa z dawnych Magazynów Książek. Stempel w książce oraz zachowane podpisy byłej biblioteki seminarium duchownego w Wilnie świadczą, że ostatnim właścicielem była Wileńska Wyższa Szkoła Duchowna.
Dane o wcześniejszych właścicielach nie zachowały się, ponieważ brak pierwszych i ostatnich stron, na których zazwyczaj wpisywano lub oznaczano właścicieli książek.
Obecnie w Narodowej Bibliotece przechowywanych jest 93 inkunabuły.