„Karol Wojtyła przez całe życie pozostał poetą. Myślenie literackie, myślenie metaforyką języka poetyckiego pozostało i bardzo mu w życiu publicznym pomogło” – mówił autor książki Stanisław Dziedzic. Jak podkreślił, doświadczenia literackie i aktorskie z młodości Wojtyły doszły później do głosu. „Jego kazania i homilie są w gruncie rzeczy tekstami literackimi. Łączył umiejętności pięknego mówienia i sięgał po język literatury i poezji, by wyrazić treści, które dużo trudniej byłoby wyjaśnić językiem naukowym” – podkreślił.
Zdaniem ks. Jana Machniaka z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II sam tytuł książki jest znamienny. „Czasem mówi się: szaleni romantycy, którzy potrafią rzucić wszystko na jedną szalę. Myślę, że tak było w życiu Karola Wojtyły – konsekwentnie poznawał siebie, świat, Boga, poezję i dramaturgię, a kiedy poznał – podjął decyzję. Ta książka pokazuje, jak Karol Wojtyła dojrzewał do tego, by pójść drogą powołania kapłańskiego” – mówił ks. Machniak.
Metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz podkreślił, że publikacja, która ukazuje się tuż przed kanonizacją Jana Pawła II, odsłania mniej znane oblicze papieża. „Mówimy ciągle o świętości papieża i jego wielkim dziedzictwie, ale mało mówimy o Janie Pawle II jako poecie” – zauważył.
W rozmowie z dziennikarzami kard. Dziwisz powiedział, że Karol Wojtyła miał ogromną wrażliwość na piękno słowa. „Zawsze literatura, poezja, język były mu bardzo bliskie” – mówił dziennikarzom metropolita krakowski. Dodał, że papież dużo czytał. „Poezja była mu bliska i znał się na tym. Był bardzo kompetentny w ocenach” – podkreślił.
Według kardynała pisząc poemat „Stanisław” (1978 r.) Wojtyła postanowił, że „złamie pióro”, że skończy z pisaniem, ale wrócił do niego publikując „Tryptyk Rzymski”. „Myślę, że on uważał, że jest to jego duchowy testament. Pewne części tego utworu o tym mówią” – powiedział kard. Dziwisz.
Pierwsze wiersze Karol Wojtyła pisał już w wadowickim gimnazjum. W latach szkolnych debiutował też jako aktor. Podjął studia polonistyczne na UJ, które porzucił i wybrał powołanie kapłańskie.
Pisał wiersze, poematy i dramaty, publikowane początkowo pod pseudonimami. Najbardziej znane z nich to: „Pieśń o Bogu ukrytym”, „Wigilia Wielkanocna 1966”, „Myśląc Ojczyzna”, „Stanisław”, misterium „Promieniowanie ojcostwa” oraz dramaty „Brat naszego Boga” i „Przed sklepem jubilera”.
W twórczości Wojtyły widać wyraźną fascynację poezją romantyczną, zwłaszcza utworami Kamila Cypriana Norwida i Juliusza Słowackiego, a także twórczością Stanisława Wyspiańskiego. Po wyborze na papieża ten rozdział życia uznał za zamknięty, ale po 25 latach milczenia wrócił do twórczości pisząc „Tryptyk rzymski”, uznawany za najbardziej osobiste i dojrzałe z jego dzieł.
Książkę „Romantyk Boży” opublikowało Wydawnictwo M.
