Ewelina Mokrzecka: Jak długo zajmujesz się muzyką?
Filmik: Zacząłem pisać jeszcze w szkole, mając 16-18 lat. Pisałem ciągle aż do dziś dnia, czasem więcej, czasem mniej, tylko że to było robione dla siebie. Inaczej mówiąc dużo studiowania hip-hopu, rożnych stylów rapu, ćwiczenia nad tekstami, pisanie ich, rapowanie, zapisywanie.
Czuję hip-hop, żyję nim, dodaje mi energii
Dlaczego akurat hip-hop? Generalnie jest to mało popularny gatunek muzyczny na Litwie…
Może tak jest, ale nie wybieram tego komercyjnie czy dla wygody. Czuję hip-hop, żyję nim, dodaje mi energii. Za pośrednictwem tej muzyki mogę mówić na różne tematy niebanalnie. Robiąc to, wykładając słowa na muzykę, rymując, zabawiając się frazami, to wszystko sprawia, że rap staje się unikalny.
Czy tak jak większość Polaków mieszkających na Litwie śpiewasz w kilku językach?
Rapuję po polsku. Z tego co wiem, nikt tego na Litwie na serio nie robił, dlatego chcę pokazać, że hip-hop może być wszechstronny i międzynarodowy.
Czy to nie ogranicza kręgu odbiorców? Jaki jest stosunek twoich przyjaciół Litwinów do twojej twórczości?
Oczywiście, że w jakiś sposób ogranicza, nie wszyscy, a raczej większość nie rozumie o czym rapuję (śmiech). Ten, kto rozumie, najczęściej podoba mu się wszystko: i strona muzyczna, i rap, inni mówią, że brzmi dobrze, język już jest tu na drugim planie. Jest natomiast flow/styl rapowania, co pociąga ludzi.
Skąd czerpiesz inspiracje?
Przede wszystkim z uczuć. Czasami słuchając instrumentalnych kompozycji, czuję jak słowa same się układają, składam to we frazy, rymy, temat. Na co dzień zdarza mi się widzieć dużo różnych rzeczy, ludzi, opisuję co widzę i jak to wygląda z mojej perspektywy. Czasami nie mam natchnienia, ale to nie wyścig.
Kto jest twoim muzycznym ideałem?
Najbardziej cenie erę „trueschoolu”, lata ’90-te, 2000. Dużo jazzu i funku, ta strona muzyki mi najbardziej odpowiada. Te style można usłyszeć również w mojej muzyce. Słucham różnych artystów. Nie mówię, że słucham tylko starszej muzyki, jest wielu chłopaków z rożnych państw, którzy to robią w podobnym stylu jak np. w 1997 roku, ale dzisiaj.
Zaczynałem słuchać polskiego hip-hopu od Kaliber 44, Zip Skład, WWO, Paktofonika i innych
A polscy artyści? Dajmy na to Paktofonika, Kaliber 44?
Tak, polskiego hip-hopu słucham ciągle, dzięki magicznemu internetowi . Mam ulubionych artystów, zaczynałem słuchać polskiego hip-hopu od Kaliber 44, Zip Skład, WWO, Paktofonika i innych. Dla nich zawsze będę miał duży respekt. Teraz tez ciągle się staram interesować nowościami polskiego rapu. Powoli moja muzyczna playlista się dopełnia. Stawiam wysoko polski hip-hop!
Często w tekstach hip-hopowych pojawia się tematyka socjalna, czy polityczna. Zwłaszcza to dotyczy rosyjskich raperów (np. Noize MC). Jaki jest twój stosunek? Czy również śpiewasz o otaczającej nas rzeczywistości?
Rymując mogę powiedzieć o czymś, co mi się nie podoba, wypowiedzieć swe zdanie, ale ciągle o tym mówić nie widzę sensu.
Z kim chciałbyś zrobić wspólny projekt?
Na początek byłbym bardzo szczęśliwy ze wspólnego projektu z polskimi raperami z podziemia. Nie będę ich wymieniał, może oni już nie będą podziemiem w czasie czytania tego artykułu. A bardziej realne projekty urzeczywistniam już na Litwie, poczekajcie, a usłyszycie.
Piszesz słowa, czy też muzykę?
Piszę słowa, nie piszę muzyki, pomagają mi w tym koledzy. Każdemu oddzielny respect!
Gdzie koncertujesz? Gdzie cię można najczęściej usłyszeć?
Wcześniej należałem do załogi Drum’n’Bass. Wtedy można było częściej usłyszeć mnie w Wilnie i innych większych miastach Litwy. Także czsami się pojawialem na hip-hop’owych imprezach jako solo. Dzisiaj moje najnowsze prace można usłyszeć na albumie Alhi – No MCs Allowed. Ponadto pracuję nad większym projektem, o którym z pewnością niedługo opowiem.
