Tytuł wykładu brzmi: „Od silva rerum do różnorodności autodokumentacji: Wizerunek i osoba w piśmiennictwie XVIII w.”. W trakcie wieczoru można się będzie zapoznać z przykładami piśmiennictwa XVIII w., które są przechowywane w zbiorach Biblioteki Wróblewskich.
Silva rerum, po polsku zwana po prostu sylwą, to forma piśmiennictwa popularna w okresie staropolskim, obejmująca teksty zapisywane „na gorąco” i wyróżniające się różnorodną tematyką. Sylwy przybierały postać dwoistą – obok prozaicznych zapisków z życia codziennego przeważały w nich teksty o charakterze literackim bądź refleksyjnym. Sylwy były również zbiorami zasłyszanych dowcipów czy też przepisów kulinarnych. Mogły się w nich znaleźć nie tylko wspomnienia o ślubach czy narodzinach, ale także pamiątki, np. pukle włosów. Bardzo często umieszczało się również drzewo genealogiczne rodu.
Wiek XVIII przyniósł zmiany: autodokumentacja i quasi-literacka twórczość stały się szczególnie modne, a tematy i obiekty, wcześniej przeznaczone dla stron silva rerum i do wewnętrznego użytku rodzin, coraz częściej urastały do osobnych dokumentów tematycznych czy nawet niewielkich traktatów, przeznaczonych dla szerszego grona słuchaczy. Wszystko to odbywało się na tle intensywnego rozwoju kreowania wizerunku i interesów prywatnych i publicznych.
„Gdzie kończy się wizerunek i zaczyna się prawdziwa osoba?” – takie pytanie podniesie w swoim wykładzie Kristina Sabaliauskaitė, badaczka osiemnastowiecznego piśmiennictwa, autorka niezwykle popularnej na Litwie dwutomowej książki „Silva rerum”.
