Położenie kamienia węgielnego pod Polski Cmentarz Wojenny w Charkowie (Piatichatkach) odbyło się 27 czerwca 1998 r. z udziałem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego i prezydenta Ukrainy Leonida Kuczmy.
Charkowski Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu upamiętnia nie tylko Polaków, ale i wszystkich pomordowanych tam przez komunistów. W Charkowie-Piatichatkach spoczywają szczątki około 3800 polskich oficerów, wziętych do niewoli po sowieckiej agresji na Polskę 17 września 1939 roku.
Wiosną 1940 roku, na mocy decyzji władz ZSRR, NKWD wymordowało w Charkowie oficerów wojska, a także Korpusu Ochrony Pogranicza, których więziono w obozie w Starobielsku. Ponadto w Charkowie leżą też ciała około 500 cywilnych Polaków, wywiezionych tam po 1939 roku z polskich obszarów okupowanych przez ZSRR, a także około 2800 mieszkańców Charkowa i okolic – ofiar stalinowskiego terroru z lat 1937-1938. Są wśród nich Ukraińcy, Rosjanie i Żydzi.
Punktem centralnym liczącego 2,3 ha cmentarza jest ołtarz ofiarny, który – wraz ze ścianą z nazwiskami pomordowanych, krzyżem oraz podziemnym dzwonem – stanowi rodzaj otwartej kaplicy. Prowadzi do niej aleja z tabliczkami inskrypcyjnymi 3,8 tys. zabitych polskich oficerów. Cmentarz ma charakter ekumeniczny – wokół drogi są mogiły z krzyżami rzymskokatolickimi i prawosławnymi. W południowej części cmentarza umieszczono ściany z nazwiskami pomordowanych mieszkańców Charkowa; znalazły się tu też symbole innych wyznań.
