Zwyczaje w Polsce i na Litwie
W Polsce Niedziela Palmowa jest obchodzona z wielką pompą, szczególnie w południowej i wschodniej części kraju. Wierni udają się do kościołów z przygotowanymi palmami, które symbolizują nie tylko triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy, ale także nadzieję na zmartwychwstanie. Palmę najczęściej tworzy się z gałązek wierzby, bukszpanu, kwiatów i ziół, a ich wielkość bywa różnorodna, często z imponującymi, kolorowymi dekoracjami. Wiele parafii organizuje konkursy na największą i najpiękniejszą palmę, a dzieci chętnie biorą udział w tych tradycjach, ucząc się ich od swoich rodziców i dziadków.
Na Litwie Niedziela Palmowa ma również swoje szczególne znaczenie, a tradycja tworzenia palm wileńskich jest głęboko zakorzeniona. Palmę wileńską charakteryzuje unikalny sposób jej wykonania, z gałęzi wierzby i suszonych kwiatów, które są starannie plecione. To, co wyróżnia palmę wileńską, to jej bogata symbolika i wielkość – w wielu rejonach Litwy można podziwiać ogromne, wielobarwne palmy, które stają się symbolem całego regionu. Tradycja ta jest pielęgnowana w rodzinach przez pokolenia, a jednym z najbardziej znanych przedstawicieli tej sztuki jest Agata Granicka, palmniarka ósmego pokolenia.
Palma Wileńska
Agata Granicka, palmiarka siódmego pokolenia, stała się ikoną tradycji tworzenia palm wileńskich. Jej zaangażowanie w przekazywanie tej sztuki młodszym pokoleniom jest niezastąpione. Jak sama mówi:
„Palma wileńska stała się symbolem nie tylko rejonu wileńskiego, ale całej Litwy. Aby przekazać tę tradycję, musimy zaczynać od siebie – od robienia palm i pokazywania młodszym, że to część naszej historii i tradycji. Pamiętamy, że bez historii nie ma nas. Dziś młodzież coraz bardziej angażuje się w tę tradycję, a sytuacja się poprawia, ponieważ zmieniają się stereotypy i ludzie coraz bardziej doceniają powroty do korzeni. Wiele osób, zarówno młodszych, jak i starszych, chce poznać historię palm wileńskich i brać udział w tej tradycji. To ważne, aby choć raz spróbować zrobić palmę, by w ten sposób pielęgnować tę tradycję i rozwijać ją dalej” – w rozmowie z Radiem Znad Wilii powiedziała Agata Granicka, palmiarka z siódmego pokolenia.
Dzięki pracy Agaty Granickiej i innych pasjonatów, tradycja tworzenia palm wileńskich nie tylko przetrwała, ale i zyskała nowe życie. Młodsze pokolenia coraz chętniej angażują się w tę tradycję, co jest oznaką zmieniających się stereotypów i rosnącej wartości powrotu do korzeni. Agata podkreśla, że warto choć raz spróbować stworzyć palmę, by pielęgnować tę tradycję i przekazać ją kolejnym pokoleniom.
Niedziela Palmowa, choć w różnych krajach i regionach obchodzi się ją nieco inaczej, ma zawsze głęboki sens i łączy nas z historią. To czas, by przypomnieć sobie o naszej przeszłości, ale także by przekazać te tradycje młodszym, pielęgnując je w naszych rodzinach i społecznościach.
