Taką poprawkę do Kodeksu pracy przygotowali trzej socjaldemokraci – Eugenijus Sabutis, Kęstutis Vilkauskas i Tomas Bičiūnas.
Dni opieki są proponowane przez parlamentarzystów, jeśli rodzice pracowników mają szczególną potrzebę stałej opieki lub nadzoru lub ich zdolność do pracy nie przekracza 25%.
Dodatkowy dzień wolny jest również oferowany, gdy opiekujący się rodzicami, którzy są poważnie chorzy lub mają więcej niż 75 lat.
Konserwatywny Mindaugas Lingė, przewodniczący sejmowej Komisji Spraw Społecznych i Pracy, wątpi, czy jeden dzień opieki w miesiącu uratuje, gdy człowiek potrzebuje codziennej opieki. Sugeruje skupienie się na rozwoju usług społecznych, tak aby były one bardziej dostępne, a pracownicy nie byli zależni od osób pozostających pod opieką.
M. Lingė jest przekonany, że najważniejsze w tej sprawie jest wysłuchanie opinii Trójstronnej Rady.
„Dopóki nie będziemy mieli jej zdania, nie będziemy omawiać poprawki w komitecie” – powiedział dla BNS.
Danas Arlauskas, Prezydent Litewskiej Konfederacji Pracodawców, zgadza się, że dni opieki są możliwe, ale trzeba wymyślić sposób na rekompensaty dla pracodawców, bo ludziom będzie wypłacana pensja, natomiast ludzie, którzy będą robić ich prace, nie zawsze będą otrzymywać wynagrodzenie.
„Trzeba założyć fundusz i wykorzystać go na solidarne wypłacanie odszkodowań pracodawcom” – sugeruje.
„Cały zespół w takim wypadku cierpi. Jeśli firma zatrudni 10 osób, a pięć z nich będzie miało takich starszych rodziców, to nie będą pracować przez kolejne pięć dni w miesiącu” – powiedział dla BNS D. Arlauskas.
Inga Ruginienė, przewodnicząca Litewskiej Konfederacji Związków Zawodowych, wątpi, czy konieczne jest wyodrębnienie jednej wrażliwej społecznie grupy, bo już teraz Kodeks Pracy zapewnia ulgę pracownikom posiadającym krewnych w starszym wieku. Zamiast brać dni rodziców i dni opieki, z których wszyscy nie korzystają, oferuje do 25 dni roboczych wydłużyć urlopy.
„W takim wypadku wygraliby wszyscy pracownicy, może czyjeś rodzice są starsi, czyjeś dzieci są małe, czyjeś dorośli są niepełnosprawne, ktoś jest samotny i potrzebuje dodatkowego czasu na załatwienie pewnych spraw. To pozwoliłoby nam bardziej obiektywnie zająć się tą kwestią, ponieważ nawet ci, którzy nie mają takich okoliczności, które pozwoliłyby im otrzymać dodatkowe dni wolne, również mieliby te dni wolne i nie czuliby się pokrzywdzeni” – powiedziała I. Ruginienė do BNS.
Teraz pracujący rodzice, którzy wychowują niepełnosprawne dziecko poniżej 18 roku życia lub dwoje dzieci poniżej 12 roku życia, otrzymują dodatkowy dzień wolny, zwany dniem rodzicielskim, a rodzice z trojgiem lub więcej dzieci poniżej 12 roku życia otrzymują dwa dni wolne.
Ani Sodra, ani Ministerstwo Ubezpieczeń Społecznych i Pracy, ani związki zawodowe nie mają informacji o tym, w jakim zakresie dni rodzicielskie są wykorzystywane lub pracodawcy niechętnie ich udzielają.
„W komitecie nie spotkaliśmy się z sytuacją, gdy ludzi skarżyli się, że nie mają zagwarantowanego prawa do dni rodzicielskich” – powiedział M. Lingė.
I. Ruginienė mówi, że możliwe jest udzielanie dni rodzicielskich na różne sposoby — wydzielenie pełnego dnia wolnego, skrócenie czasu pracy, umówienie z góry, że będzie to ten sam dzień miesiąca, wnioskowanie w odstępach czasu — w razie potrzeby, i niekoniecznie raz w miesiącu.
